تفاوت بین CPU، GPU و APU چیست؟

سپتامبر 3, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

در گذشته به طور معمول در یک کامپیوتر دو قطعه به نام‌های CPU و کارت گرافیک می‌دیدیم، گاهی هم با کارت گرافیک مجتمع در مادربورد مواجه می‌شدیم، اما حالا با معرفی پردازنده‌های مجهز به گرافیک مجتمع وضعیت کمی فرق کرده است. در این مقاله می‌خواهیم نگاهی به وظایف و مشخصات انواع و اقسام CPU و کارت گرافیک داشته باشیم و با مفهوم APU آشنا شویم. با ما همراه باشید تا نکاتی مفید برای تهیه کامپیوترهای امروزی فرابگیریم.

مخفف Central Processing Unit به معنای واحد پردازش مرکزی می‌باشد و به اختصار به آن پردازنده‌ی اصلی و یا پردازنده هم می‌گویند. نام دیگری که تا حدی متداول است، مایکروپراسسور یا ریزپردازنده می‌باشد. علت انتخاب عنوان واحد پردازش مرکزی این است که در سی‌پی‌یو تمام فعالیت‌های اساسی در امر پردازش صورت می‌گیرند که شامل چهار فعالیت اصلی زیر می‌شود:

فراخوانی
رمزگشایی
اجرا
بازنویسی

اگر پردازنده را از یک کامپیوتر حذف کنیم، عملکرد آن متوقف خواهد شد. نقش پردازنده اصلی در انجام اعمالی مثل بارگذاری سیستم عامل، اجرای دستورات در کامند پرامپت ویندوز و یا انجام محاسبات ریاضی در اکسل و دیگر نرم‌افزارهای مشابه، نقشی حیاتی است. حال به بررسی 4 مأموریت اصلی واحد پردازش مرکزی یا سی‌پی‌یو می‌پردازیم.

برداشت

اولین کار پردازنده‌ی اصلی این است که دستوری که می‌بایست اجرا شود را از حافظه‌ی مربوط به یک نرم‌افزار دریافت کند. هر نرم‌افزار هنگام اجرا میلیون‌ها دستور برای پردازنده‌ی اصلی حاضر می‌کند که هر یک در آدرسی ذخیره شده‌اند. پردازنده‌ی اصلی واحدی به نام program counter یا شمارنده‌ی برنامه دارد که وضعیت پردازنده را در اجرای فرامین نرم‌افزار دنبال می‌کند. به عبارت دیگر آدرس دستوری که پردازنده به آن دسترسی دارد توسط شمارنده‌ی برنامه، ردیابی می‌شود.

رمزگشایی

نرم‌افزارها و برنامه‌ها به زبان‌های مختلفی نوشته می‌شوند. کدهای نوشته شده صرف‌نظر از اینکه به چه زبانی نوشته شده باشند، نیاز به رمزگشایی دارند که به کمک کامپایلر یا مترجم صورت می‌گیرد و در نهایت نتیجه‌ی کار کدهایی به زبان اسمبلی است که همان زبان ماشین است و پردازنده توان درک آن را دارد. البته توجه کنید که زبان اسمبلی بسته به اینکه پردازنده از چه خانواده‌ای باشد، متفاوت است. از اینجا به بعد یک اسمبل‌کننده وارد عمل می‌شود و زبان اسمبلی را به کدهای باینری یا دودویی تبدیل می‌کند. پردازنده قادر به استفاده از کدهای باینری است.

اجرا

پردازنده بسته به اینکه چه دستوری دریافت کرده باشد یکی از سه عمل زیر را انجام می‌دهد:

انجام پیچیده‌ترین محاسبات ریاضی با استفاده از ALU یا واحد محاسبه و منطق
انتقال داده از مکانی به مکان دیگر در حافظه
جهش به آدرس‌های مختلف در برنامه بنابر تصمیمی که خود پردازنده می‌گیرد

در شکل زیر نموداری از یک پردازنده‌ی بسیار ساده که قادر است چنین کارهایی را انجام دهد، رسم شده است:

بازنویسی

معمولاً هر یک از فعالیت‌هایی که در پردازنده انجام می‌شود، نوعی خروجی دارد. پردازنده، خروجی مورد نظر را روی حافظه‌ی کامپیوتر ذخیره می‌کند. به عنوان مثال اگر یک برنامه بخواهد یک عمل ریاضی مثل جمع را روی اعداد 3 و 5 انجام دهد، نتیجه عدد 8 خواهد شد که باید روی آدرسی خاص بازنویسی شود. شمارنده‌ی برنامه در این مرحله وارد عمل می‌شود چرا که همان‌طور که قبلاً گفته شد، مسئولیت ردیابی وضعیت پردازنده در مراحل اجرای دستورات یک برنامه را عهده‌دار است و حالا باید وضعیت پردازنده را برای اجرای مجموعه دستورات بعدی تغییر دهد.

شمارنده‌ی برنامه با کامل شدن 4 مرحله‌ی فوق سراغ دستور بعدی می‌رود و این فرآیند هر بار تکرار می‌شود تا بالاخره اجرای نرم‌افزار پایان یابد.

یکی از مهم‌ترین مسائل در یک پردازنده کلاک است. مولد کلاک، سیگنالی تولید می‌کند که برای همگام‌سازی واحد‌های منطقی در هنگام اجرای دستورات یک برنامه به کار می‌رود. در تصویر کنار سیگنال یک کلاک نمایش داده شده است. با هر بار بالارفتن سطح سیگنال و سپس پایین آمدن آن، یک سیکل کلاک کامل می‌شود و در همین بازه‌ی زمان یک دستور اجرا شده است.

بنابراین سرعت کلاک یک پردازنده تعداد سیکل‌های کلاک پردازنده در هر ثانیه است. کامپیوترهای معمولی سرعت کلاکی در حدود 2.8 گیگاهرتز دارند، معنای چنین سرعتی این است که در یک ثانیه 2.8 بیلیون سیکل کلاک کامل می‌شود و به عبارت دیگر 2.8 بیلیون دستور اجرا می‌شود.

ارقام ذکر شده به نظر بسیار بزرگ هستند اما اگر از تکنولوژی‌های موازی‌سازی و پردازنده‌های چند‌هسته‌ای استفاده نکنیم، نتیجه‌ی کار یک پردازنده‌ی ضعیف و کند خواهد بود.

انواع سی‌پی‌یو

امروزه سی‌پی‌یوها بسیار متنوع شده‌اند. برخی کم‌مصرف و بسیار کوچک هستند و تنها یک هسته دارند، سرعت کلاکشان نیز از 1 گیگاهرتز فراتر نمی‌رود. برخی دیگر بسیار بزرگ‌تر بوده و 8 هسته‌ی قدرتمند دارند که به راحتی رکورد سرعت 4 گیگاهرتز را می‌شکنند. در کنار پردازنده‌های مختلف تکنولوژی‌های متنوعی معرفی و به کار گرفته شده است. به عنوان مثال تکنولوژی هایپرتردینگ (Hyper Threading) اینتل که به کمک آن 4 هسته‌ی فیزیکی و واقعی یک پردازنده از دیدگاه سیستم عامل، 8 هسته دیده می‌شود و لذا توان پردازشی پردازنده به بیش از یک پردازنده‌ی 4 هسته‌ای مشابه بدل می‌شود.

پردازنده‌ی گرافیکی یا GPU چیست؟

GPU مخفف Graphical Processing Unit به معنای واحد پردازش گرافیکی است و همانطور که از نام آن پیداست، مسئولیت نمایش تصاویر و ویدیوها روی مانیتور را بر عهده می‌گیرد. البته کامپیوترها بدون پردازنده‌ی گرافیکی نیز می‌توانند اعمالی را انجام دهند ولی برای اتصال یک مانیتور به کامپیوتر نیازمند یک پردازنده‌ی گرافیکی هستیم. در برخی از شرایط برای استفاده از سیستم‌های کامپیوتری که مانیتور ندارند (مثل برخی از سرورها) از سیستم دستوری ترمینال استفاده می‌شود و دستورات از آن طریق به کامپیوتر ارسال می‌شوند.

تفاوت پردازنده‌ی گرافیکی و پردازنده‌ی اصلی یا به عبارت ساده‌تر CPU و GPU در این است که پردازنده‌ی گرافیکی در پردازش مقدار زیادی داده استاد است چرا که باید حداقل میلیون‌ها و بلکه بیلیون‌ها محاسبه را تنها در 1 ثانیه انجام دهد.

تعداد هسته‌های GPU بسته به سازنده‌ی آن متفاوت است. انویدیا و ای‌ام‌دی دو تولیدکننده‌ی بزرگ تراشه‌ی گرافیکی برای کامپیوترها هستند و دو سبک متفاوت در طراحی واحد پردازش گرافیکی انتخاب کرده‌اند. انویدیا سعی می‌کند توان بیشتری را در هسته‌های کمتری متمرکز کند در حالی که ای‌ام‌دی برای افزایش قدرت پردازش سعی کرده از هسته‌های بیشتر با توان کمتر استفاده کند.

یک کارت گرافیک معمولی انویدیا دارای 68 هسته است در حالی که یک کارت گرافیک معمولی ای‌ام‌دی حدود 1500 هسته دارد اما در عین حال قدرت پردازش این دو تراشه‌ی گرافیکی تقریباً مشابه است.

انواع GPU

واحد پردازش گرافیکی در متداول‌ترین شکل خود یک کارت گرافیک است که عموم کاربران با آن آشنایی دارند. کارت گرافیک را می‌توان در شکاف پی‌سی‌آی اکسپرس (یا در گذشته ای‌جی‌پی) مادربورد قرار داد و از آن استفاده کرد.

شاید اصطلاح گرافیک آنبورد را شنیده باشید، منظور از این نوع واحد پردازش گرافیکی این است که تراشه‌ی گرافیکی به صورت مجتمع در مادربورد تعبیه شده است و قطعه‌ی جداگانه‌ای نمی‌باشد.

شیوه‌ی امروزی‌تر طراحی واحد پردازش گرافیکی چیزی است که به وجود APUها منجر شده و در ادامه به آن می‌پردازیم.

ای‌پی‌یو چیست؟

در بخش‌های قبل در مورد پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی صحبت کردیم و حالا نوبت به پردازنده‌های جدیدی که ترکیبی از این دو هستند، می‌رسد. APU مخفف Accelerated Processing Unit به معنای واحد پردازش شتاب‌یافته است و از ترکیب اجزای مختلف یک CPU و یک GPU به دست آمده است. در ای‌پی‌یو حداقل 16 انشعاب PCI Express برای سایر وسایلی که از این شکاف استفاده می‌کنند پیش‌بینی شده و دیگر به تراشه‌ی پل شمالی روی مادربورد نیازی نیست. به طور خلاصه اگر هسته‌های پردازنده‌ی گرافیکی را به سی‌پی‌یو اضافه کنیم و حافظه‌ی کش سی‌پی‌یو را با آن به اشتراک بگذاریم، یک ای‌پی‌یوی جمع و جور به دست می‌آید. البته معماری و طرز کار ای‌پی‌یو به این سادگی نیست و بحث بسیار مفصل و پیچیده‌تری می‌باشد.

اما سوال ساده‌ای که ما کاربران همیشه می‌پرسیم: مزیت ای‌پی‌یو نسبت به یک سی‌پی‌یو و یک کارت گرافیک جداگانه چیست؟ شاید ای‌ام‌دی با شروع این حرکت سعی در جذب مشتری داشته و مزیت چندانی در آن وجود نداشته باشد. اما خوشبختانه پاسخ این نیست و مزایای زیادی در ای‌پی‌یو‌ها جمع شده است.

اولین مسأله‌ای که در مورد ای‌پی‌یو به نظرمان می‌رسد این است که به علت راحت بودن ارتباط دو پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی، انجام فعالیت‌ها ساده شده و توان پردازشی ای‌پی‌یو بهینه می‌شود. به عنوان مثال پردازنده‌های جدید اینتل با پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع HD 3000 یا 4000، حدود 2 تا 3 برابر سریع‌تر از پردازنده‌های قبلی هستند که پردازنده‌ی گرافیکیشان روی قالب پردازنده‌ی اصلی قرار می‌گرفت اما با آن یکپارچه نبود. توجه کنید در ای‌پی‌یو دو تراشه‌ی مجزا در کنار هم نیستند بلکه یکپارچه شده‌اند.

مزیت دوم برخورداری از قابلیت‌ها و امکانات خاصی مثل تکنولوژی کوییک‌سینک (QuickSync) اینتل برای رمزگشایی و رمزگذاری ویدیو است. می‌توان برخی محاسبات مثل محاسبات اعداد ممیز شناور را توسط پردازنده‌ی گرافیکی انجام داد که برای چنین کارهایی مناسب‌تر و تواناتر از پردازنده‌ی اصلی است.

سومین مورد مصرف انرژی است که در ای‌پی‌یو بهینه می‌شود چرا که منابع بین پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی به صورت مشترک مورد استفاده قرار می‌گیرند. به همین علت است که لپ‌تاپ‌های جدیدی که از ای‌پی‌یوهای اینتل یا ای‌ام‌دی استفاده می‌کنند، کم‌مصرف‌تر بوده و شارژ باتری را برای مدت طولانی‌تری حفظ می‌نمایند.

یکی از مهم‌ترین مزایا هم قیمت است، این پردازنده‌ها ارزان‌تر از یک سی‌پی‌یو و کارت گرافیک جداگانه هستند چرا که سیلیکون کمتری برای تولید آن‌ها مصرف می‌شود.

در مجموع می‌توان گفت که یک ای‌پی‌یو جایگزینی خوبی برای کارت گرافیک رده پایین و سی‌پی‌یو است.

و اما اشکالات ای‌پی یو، معمولاً ای‌پی‌یوها به اندازه‌ی یک کارت گرافیک جدا قدرتمند نیستند و کاربران حرفه‌ای را راضی نمی‌کنند اما برای کاربردها و بازی‌های سبک و عادی روزمره و حتی برای بازی‌های معمولی هم کاملاً مناسب می‌باشند. اشکال دیگری که کاربران حرفه‌ای و مخصوصاً اورکلاکرها را اذیت می‌کند، دمای بالای ای‌پی‌یو است. با توجه به اینکه دو پردازنده در قالبی کوچک کنار هم قرار گرفته‌اند، اگر از تمام هسته‌های پردازنده‌ی اصلی و تمام هسته‌های پردازنده‌ی گرافیکی استفاده کنیم، توان مصرفی تراشه و در نتیجه دمای آن بسیار بالا خواهد رفت. همین مشکل ساده موجب نارضایتی بسیاری از اورکلاکرها از Core i7 3770K شده است چرا که این پردازنده با لیتوگرافی ظریف 22 نانومتر تولید شده و مساحت کمی برای انتقال حرارت دارد. البته با اضافه کردن یک فن خوب مشکل برطرف می‌شود اما نمی‌توان از ای‌پی‌یو همان دمای پایین پردازنده‌های کم‌مصرف‌تر را انتظار داشت.

امروزه حتی در کامپیوترهای رومیزی یا لپ تاپ‌هایی که دارای کارت گرافیک مستقل هستند از APU نیز استفاده می‌شود. یعنی این کامپیوترها دارای دو واحد پردازش گرافیک هستند که یکی از آنها با CPU یکپارچه شده است. از آنجایی که GPU یکپارچه شده با CPU مصرف پایین تری دارد در پردازش امور گرافیکی سبک از آن استفاده می‌شود و زمانی که نیاز به پردازش سنگین باشد وظیفه پردازش امور به کارت گرافیک مستقل واگذار می‌گردد.

ای‌پی‌یوها را می‌توان در همه نوع کامپیوتر به کار برد ولیکن بیشتر برای وسایل همراه، لپ‌تاپ‌ها و دستاپ‌های کم‌مصرف و ضعیف توصیه می‌شوند.

انواع ای‌پی‌یو

دو تولیدکننده‌ی اصلی سی‌پی‌یو یعنی اینتل و ای‌ام‌دی برای بهینه کردن مصرف انرژی، کاهش هزینه و افزایش قدرت پردازش تراشه‌های خود به سمت طراحی و تولید ای‌پی‌یوهای بهتر حرکت کرده‌اند. ای‌ام‌دی حرکت خود را جدی‌تر آغاز کرده و چنین پردازنده‌هایی را با نام ای‌پی‌یو عرضه می‌کند اما اینتل نام خاصی را انتخاب نکرده است. در پردازنده‌های خانواده‌ی سندی بریج و آیوی بریج اینتل در کنار پردازنده‌ی اصلی از پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع یا اصطلاحاً iGPU استفاده شده و لذا می‌توان این پردازنده‌ها را نوعی ای‌پی‌یو به حساب آورد. علاوه بر این توجه کنید که در حال حاضر تمام پردازنده‌های جدیدی که اینتل تولید می‌کند، به جز خانواده‌ی اتم، دارای پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع هستند.

اما چرا اینتل از عنوانی که ای‌ام‌دی برگزیده استفاده نمی‌کند؟ قطعاً پاسخ‌های احتمالی مختلفی برای این پرسش وجود دارد. شاید اینتل می‌خواهد لقب بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی سی‌پی‌یو را همچنان حفظ کند، با توجه به حضور پررنگ اینتل در بازار کامپیوترها شاید در آینده‌ی نزدیک، منظور از سی‌پی‌یو تراشه‌ای باشد که هم سی‌پی‌یو هست و هم کار کارت گرافیک را انجام می‌دهد. به هر حال ممکن است به تدریج ای‌پی‌یو از فهرست واژگان دنیای کامپیوتر حذف شود.

در مورد ای‌ام‌دی هم اوضاع به نفع ای‌پی‌یوها پیش می‌رود به این صورت که تا انتهای سال جاری تمام سی‌پی‌یوهای این کمپانی به ای‌پی‌یو تبدیل می‌شوند. ممکن است ای‌ام‌دی هم مثل اینتل از همان واژه‌ی قدیمی سی‌پی‌یو برای محصولاتش استفاده کند.

در این میان بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی کارت گرافیک یعنی انویدیا هم بی کار ننشسته و قصد تولید پردازنده‌های مبتنی بر ARM برای دستاپ را دارد که خود نوعی ای‌پی‌یو به حساب می‌آیند.

در ادامه نگاهی به انواع و اقسام ای‌پی‌یو خواهیم داشت تا با محصولات موجود بیشتر آشنا شویم.

محصولات اینتل

همان‌طور که گفته شد اینتل با واژه‌ی ای‌پی‌یو بیگانه است اما طبق تعریفی که از ای‌پی‌یو داشتیم، چنین پردازنده‌ی یکپارچه‌ای خود نوعی ای‌پی‌یو به حساب می‌آید.

اینتل اولین نسل پردازنده‌های گرافیکی خود را در سال 1998 معرفی کرده بود، در سال‌های بعدی راه خود را با رونمایی از چیپ‌ست‌های جدیدتر و قدرتمندتر ادامه داد تا اینکه مدل GMA 4500MHD و مانند آن در سال 2008 وارد بازار شدند. تا سال 2008 تراشه‌های گرافیکی اینتل در پل شمالی مادربورد قرار می‌گرفتند، منظور هم پردازنده‌ی گرافیکی اینتل اکستریم گرافیک است و هم اینتل GMAها که نامشان را در لیست مشخصات مادربوردهای قدیمی که دارای گرافیک آنبورد بودند، بارها و بارها دیده‌ایم.

در فصل اول سال 2010 نوبت به HD Graphics رسید که در اولین نسل پردازنده‌های Core i و همچنین خانواده‌ی Celeron و Pentium مورد استفاده قرار گرفتند. باز هم خبری از گرافیک یکپارچه با پردازنده نیست و تنها اتفاقی که رخ داده، استفاده از تراشه‌ی گرافیکی روی قالب پردازنده‌ی اصلی است. در اولین نسل Core iها از پردازنده‌ی گرافیکی GMA 5700MHD استفاده شده بود که در مدل‌های مختلف با سرعت کلاک متفاوتی کار می‌کردند. در بهترین حالت سرعت کلاک این تراشه در پردازنده‌های 2 هسته‌ای Core i5 520M، 540M و Core i7 620M به 766 مگاهرتز می‌رسید. نام‌های دیگر این پردازنده‌ی گرافیکی GMA HD و یا Graphics Media Accelerator می‌باشد.

در سال 2011 دومین نسل اچ‌دی گرافیکس یا به عبارتی نسل ششم پردازنده‌های گرافیکی اینتل هم معرفی شدند که در پردازنده‌های خانواده‌ی سندی بریج جای گرفتند. مدل‌های نسل سوم اچ‌دی گرفیکس شامل HD 3000، HD P 3000 و HD 2000 می‌شوند. تعداد واحدهای پردازش در HD 3000 و 2000 به ترتیب 6 و 12 عدد است. سرعت کلاک آن نیز در مدل‌ها مختلف بین 350 تا 1150 مگاهرتز برای پردازنده‌های موبایل (مخصوص لپ‌تاپ و وسایل همراه) و بین 650 تا 1350 مگاهرتز برای دستاپ‌ها و سرورها می‌باشد.

در سال 2012 هفتمین نسل تراشه‌های گرافیکی اینتل و به عبارت دیگر نسل سوم اچ‌دی گرفیکس متولد شد و در پردازنده‌های آیوی بریج به کار رفت. مدل‌های HD 4000، HD 2500 و HD P4000 در این گروه قرار می‌گیرند. HD 2500 و 4000 به ترتیب دارای 6 و 16 عدد واحد پردازشی هستند. طبق معمول سرعت کلاک در مدل‌های مختلف بسیار متنوع است. پس از بررسی محصولات ای‌ام‌دی، قدرت پردازشی این پردازنده‌ها را در مقایسه با دیگر رقبا به صورت اجمالی بررسی خواهیم کرد.

محصولات اینتل در سال 2013

در سال 2013 منتظر رونمایی از پردازنده‌های Hasswell هستیم که طبق معمول سرعت بالاتر و پردازنده‌ی گرافیکی بهتری به همراه دارند. هسول‌ها سه نوع پردازنده‌ی گرافیکی خواهند داشت. GT1، GT2 و GT3 که GT1 مشابه HD 2500 است.

GT2 به نام HD 4600 شناخته می‌شود و با توجه به اینکه دارای 20 واحد پردازش و پایپ‌لاین است، حداقل 20 درصد قوی‌تر از HD 4000 پیشین می‌باشد. GT3 قوی‌ترین پردازنده‌ی گرافیکی اینتل است که طبق ادعای سازنده 2 برابر HD 4000 قدرت داشته و برای کاهش مصرف انرژی دارای دو بخش مستقل است.

مصرف انرژی هسول به خاطر استفاده از لیتوگرافی 22 نانومتری که دارای سه گیت 3 بعدی است، نسبتاً پایین می‌باشد. مجموع توان مصرفی هسول‌هایی که برای وسایل همراه طراحی می‌شوند بین بین 15 وات تا 57 وات می‌باشد. برای کامپیوترهای رومیزی نیز بیشترین توان مصرفی 84 وات است که نسبت به پرچم‌دار نسل قبل یعنی آیوی‌بریج‌ها، کمی بیشتر می‌باشد. در واقع Core i7 3770K حدود 77 وات انرژی مصرف می‌کرد و طبق اطلاعاتی که فعلاً به دست آمده Core i7 4770K حدود 84 وات انرژی، البته در حالت پرکار مصرف می‌کند.

محصولات ای‌ام‌دی

در گذشته ای‌ام‌دی تقریباً تنها رقیب اینتل در تولید پردازنده بود و با کارت گرافیک سر و کار نداشت. اما با ملحق شدن ATI که یکی از دو سازنده‌ی بزرگ تراشه‌های گرافیکی در جهان بود، کم‌کم ایده‌ی فیوژن یا پردازنده‌های ترکیبی در سال 2006 از سوی این کمپانی مطرح شد. این ایده تا سال 2011 مورد بررسی قرار گرفت و نهایتاً در نمایشگاه CES سال 2011 شاهد رونمایی اولین APUهای AMD از خانواده‌ Brazo بودیم.

محصولات سال 2011 ای‌ام‌دی

Brazo با لیتوگرافی 40 نانومتری تولید می‌شدند، توان مصرفی این پردازنده‌ها از 5.5 وات شروع می‌شد و نهایتاً به 18 وات می‌رسید. در این مدل‌ها 1 یا 2 عدد هسته‌ی بابکت (Bobcat) به کار گرفته شده بود و پردازنده‌ی گرافیکی‌شان از سری HD 6000 بود و از دایرکت ایکس 11، اپن‌جی‌ال 4.1 و اپن‌سی‌ال 1.1 پشتیبانی می‌کرد.

6 ماه بعد در ژوئن 2011 خانواده‌ی دیگری از ای‌پی‌یو‌ها عرضه شدند. این پردازنده‌ها قدرت بیشتری داشته و پرمصرف‌تر بودند. مصرف انرژی پردازنده‌های 2 الی 4 هسته‌ای خانواده‌ی لینکس که برای دستاپ عرضه شده بود و خانواده‌ی سباین برای وسایل همراه، بین 25 وات و 100 وات بود. هسته‌ای پردازنده‌ی اصلی این مدل‌ها کی 10 هاسکی بود اما تراشه‌ی گرافیکیشان مشابه برزوها می‌باشد با این تفاوت که تعداد شیدها از 80 عدد به 160 الی 400 عدد افزایش یافته است.

محصولات سال 2012 ای‌ام‌دی

در سال 2012 چند پلتفرم دیگر وارد بازار شدند. در ابتدا برزو تی که با 2 هسته‌ی بابکت خود کمتر از 4.5 وات انرژی مصرف می‌کرد و نسخه‌ی دوم برزوها که با برخورداری از 2 هسته‌ی بابکت، 18 وات انرژی مصرف می‌کرد وارد بازار شدند. لیتوگرافی این مدل‌ها مثل گذشته 40 نانومتری بود و کمی بعد ای‌پی‌یوهای جدیدی برای دستاپ و وسایل همراه با لیتوگرافی 32 نانومتر رونمایی شد.

اسم رمز آخرین ای‌پی‌یوهای سال 2012 ای‌ام‌دی ترینیتی (Thrinity) است که از هسته‌های بهینه شده‌ی بولدوزر استفاده می‌کنند. توان مصرفی این مدل‌ها از 17 وات تا 100 وات می‌باشد. پردازنده‌ی گرافیکی این خانواده نسبت به نسل قبلی که از سری HD 6000 استفاده می‌کرد بهینه‌تر و قوی‌تر است. با توجه به اینکه لیتوگرافی نیز ظریف‌تر شده، مصرف انرژی و توان پردازشی ترینیتی‌ها نسبت به نسل قبلی افزایش قابل توجهی نشان می‌دهد.

بنابر تست‌های انجام شده قدرت پردازنده‌ی اصلی بین 20 تا 30 درصد و قدرت پردازنده‌ی گرافیکی جدید نیز 30 الی 50 درصد بیشتر از خانواده‌ی لینکس می‌باشد.

مشخصات پردازنده‌ی گرافیکی مدل‌های مختلف در جدول زیر ذکر شده است:

محصولات سال 2013 ای‌ام‌دی

اگر اخبار دنیای کنسول و بازی را مطالعه کرده باشید حتماً در مورد پردازنده‌های 8 هسته‌ای که در پلی استیشن 4 و احتمالاً ایکس باکس 720 یا اینفینیتی به کار گرفته شده خبرهایی خوانده‌اید. پردازنده‌ی 8 هسته‌ای PS4 از هسته‌های جگوار بابکت بهره می‌برد که مشابه خانواده‌ی کبینی می‌باشد و در ماه‌های آتی اخبار بیشتری در مورد آن خواهیم شنید.

برنامه‌ی ای‌ام‌دی برای سال 2013 عرضه‌ی 4 سری مختلف ای‌پی‌یو برای وسایل مختلف است. با توجه به تصویر زیر مشخص است که در سال جاری بیشتر ای‌پی‌یوهای این کمپانی با لیتوگرافی 28 نانومتر تولید خواهند شد. تا به حال تنها محصولات معرفی شده خانواده‌ی ریچ‌لند (Richland) است که نسبت به ترینیتی از جنبه‌های مختلف قوی‌تر و بهینه‌تر می‌باشد.

در ادامه Tesmash جای هوندا را در تبلت‌ها و هیبرید می‌گیرد. تراشه‌های تسمش با برخورداری از پردازنده‌ی گرافیکی سری HD 8000 به طور کامل از دایرکت ایکس 11.1 پشتیبانی می‌کنند. چیزی که در اتم‌های جدید اینتل که مجهز به پردازنده‌ی گرافیکی PowerVR کمپانی ایمجینیشن تکنالوجیز هستند، پشتیبانی نمی‌شود و لذا تسمش‌ها رقیبی قدرتمند برای تراشه‌های کم‌مصرف اینتل می‌باشند. کبینی برای محصولات فوق‌العاده باریکی که از پلتفرم برزوی 2 استفاده می‌کردند وارد بازار خواهد شد. برای دستاپ‌ها نیز کوری جایگزین ریچ‌لند (Richland) و ترینیتی فعلی خواهد شد
با توجه به اینکه ریچ‌لند (Richland) آخرین خانواده از مجموعه ای‌پی‌یوهای ای‌ام‌دی است، به بررسی برخی مشخصات کلی آن می‌پردازیم.

لیست مدل‌هایی که تا پایان ماه جاری وارد بازار می‌شوند به صورت زیر است:

همان‌طور که در جدول فوق مشاهده می‌کنید، توان مصرفی این پردازنده‌ها نسبت به نسل قبلی پایین‌تر است. سرعت کلاک افزایش یافته و علاوه بر آن پردازنده‌ی گرافیکی جدیدی از سری HD 8000 با معماری GCN 2 به کار گرفته شده که در مجموع سرعت پردازش این ای‌پی‌یوها را بیشتر از نسل قبل می‌کند.

اما ریچ‌لند (Richland)ها امکانات جانبی خوبی دارند که در ادامه به اختصار توضیح داده شده‌اند:

اولین قابلیت پشتیبانی از ژست‌های لمسی است که حرکات دست کاربر را به دستورات مختلف تبدیل می‌کند. از فاصله‌ی حدود 1 متری می‌توان با انجام ژست‌های کنترلی از مرورگر، مدیا پلیر یا نرم‌افزارهای کتاب‌خوانی استفاده کرد.

دومین قابلیت لاگین کردن به کمک تشخیص چهره است که نسبت به محصولات رقیب کامل‌تر و قوی‌تر می‌باشد.

سومین قابلیت امکان دریافت و ارسال ویدیو به تلویزیون از طریق گیرنده‌ی DLNA و با تأخیر کم است که برای استفاده از آن به گیرنده‌ای که از کدک‌های ویدیویی و صوتی H.264 و AAC پشتیبانی کند، نیاز داریم. بنابراین به راحتی می‌توان در شبکه‌ی بی‌سیم محصولات خانگی به اشتراک و استفاده از مالتی‌مدیا پرداخت.

از دیگر امکانات خانواده‌ی ریچ‌لند (Richland) می‌توان به کوئیک استریم برای بالا بردن اولویت پخش مالتی‌مدیا، استدی ویدیوی ای‌ام‌دی برای پس‌پردازش ویدیو و عکس به منظور افزایش ثبات آن و پرفکت پیکچر اچ‌دی برای انجام دی‌اینترلیس پیشرفته، تغییر کنتراست، رنگ و طراوت تصویر به صورت پویا اشاره کرد.

اما در مورد بهینه‌سازی‌های انجام شده در ریچ‌لند (Richland) بیشتر صحبت کنیم. در خانواده‌ی ریچ‌لند (Richland) کنترل توان مصرفی پردازنده‌ی گرافیکی و پردازنده‌ی اصلی به صورت متعادل‌تری انجام می‌شود. در نسل قبل اگر سی‌پی‌یو یا جی‌پی‌یو به توان بیشتری نیاز پیدا می‌کردند، این توان اضافی به آن اختصاص داده می‌شد. مشکلی که گاهاً پیش می‌آید این است که یکی از این دو پردازنده بیش از حد انرژی مصرف کرده و دیگری به علت کمبود منابع توان پردازشی لازم را ارائه نمی‌کرد. همین موضوع منجر به کاهش عملکرد سیستم می‌شد. کمبود توان در دسترس اصطلاحاً موجب ایجاد گلوگاه در عملکرد کلی سیستم می‌شود.

در سری ریچ‌لند (Richland) مدیریت مصرف انرژی الگوریتم هوشمند‌تری دارد و لذا اگر یکی از پردازنده‌ها با کمبود توان در دسترس مواجه شود، توان بیشتری به آن اختصاص داده می‌شود و گلوگاهی در عملکرد سیستم ایجاد نمی‌شود.

مقایسه‌ای بین قدرت پردازش ای‌پی‌یوها و کارت گرافیک‌های معمول

برای مقایسه‌ی دقیق باید همه‌ی جوانب را در نظر گرفت و بحث مفصلی کرد. اما برای یک کاربر عادی که در فکر تهیه سیستمی جدید است، یک مقایسه‌ی مفید و مختصر بسیار مفیدتر از مباحث پیچیده و بنچ‌مارک‌های متعدد می‌باشد. لذا بررسی خود را به چند مقایسه در پردازش‌های گرافیکی یا به عبارتی بازی‌های سنگین و پردازش‌های سنگینی که توسط پردازنده‌ی اصلی صورت می‌گیرد، محدود می‌کنیم.

در بازی جدید و بسیار زیبای کرایسیس 3 نتیجه‌ی مقایسه‌ی پردازنده‌های وسایل همراه به صورت زیر است:

مشاهده می‌کنید که پردازنده‌های آیوی‌بریج اینتل برای وسایل همراه که پردازنده‌ی گرافیکی HD 4000 را به همراه خود دارند و همچنین ای‌پی‌یوی A10 4800M ای‌ام‌دی در رزولوشن پایین عملکرد رضایت‌بخشی ارائه می‌کنند اما نسبت به یک کارت گرافیک رده پایین مثل GT 630M انویدیا کمی ضعیف‌تر هستند.

از نظر قیمت تمام شده و توان مصرفی و به ویژه حفظ شارژ باتری، برنده‌ی رقابت ای‌پی‌یوها هستند اما برای اجرای چنین بازی سنگینی در رزولوشن‌های بالاتر به کارت گرافیک جداگانه نیاز داریم.

برتری ای‌پی‌یوهای ای‌ام‌دی در کاربردهای گرافیکی نسبت به پردازنده‌های آیوی‌بریج اینتل محسوس است اما توجه کنید که اگر قدرت پردازنده‌ی اصلی ملاک باشد، اینتل برنده خواهد شد.

به بنچ‌مارک دیگری از بازی جدید تومب ریدر توجه کنید که در آن برتری ای‌پی‌یوی ای‌ام‌دی نمایان‌تر است:

از نظر قدرت گرافیکی در مورد پردازنده‌های دستاپ نیز A10 5800 بهتر از رقبای اینتلی خود یعنی Core i5 3570K و Core i7 3770K که دارای پردازنده‌ی گرافیکی HD 4000 می‌باشند عمل می‌کند. در جدول زیر نگاهی به نتایج بنچ‌مارک‌های مختلف پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی دو رقیب معروف داشته باشید
نتیجه‌ی کلی این است که AMD در بازی‌ها بیش از 50 درصد سریع‌تر بوده و اینتل در سایر کاربردهای سبک و سنگین بیش از 50 درصد برتری دارد. البته بسته به کاربرد ممکن است نتیجه کمی متفاوت باشد.

جمع‌بندی

ای‌پی‌یو ترکیبی از پردازنده‌ی اصلی و گرافیکی یا به طور خلاصه CPU و GPU است و مصرف انرژی، عملکرد و قیمت مناسب‌تری دارد. قابلیت‌های خاصی در APU وجود دارد که با در کنار هم قرار گرفتن این دو پردازنده به دست آمده است. اما اشکالاتی همچون ضعیف‌تر بودن نسبت به پردازنده‌ها و کارت گرافیک‌های جدا و همچنین دمای بالا هنگام فعالیت تمام بخش‌ها در برخی از مدل‌ها را دارد.

از نظر کلی اگر کامپیوتری برای کارهای معمولی در نظر گرفته شده باشد، ای‌پی‌یو انتخاب بهتری است اما اگر سیستمی برای اجرای بازی‌ها و نرم‌افزارهای سنگین کاربرد دارد، بهتر است سراغ یک کارت گرافیک جداگانه برویم.

به نقل از : زومیت

آموزش پارتیشن بندی هارد رایانه

آگوست 31, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

وقتی از درایوهای “C” یا “D” در رایانه صحبت می‌کنیم، در واقع درباره “پارتیشن” حرف می‌زنیم؛ این بخش‌ها درحقیقت حافظه فیزیکی رایانه را تشکیل می‌دهند و هر هارد حداقل یک پارتیشن دارد که شما می‌توانید این پارتیشن را تغییر داده و پارتیشن‌های جدیدی ایجاد کنید.

برای پارتیشن بندی می توانید تمامی درایو ها به جز درایو ویندوز را تغییر دهید.بهتر است برای پارتیشن بندی در زمان نصب ویندوز این کار را انجام دهید.در خاطر داشته باشید که حتما اطلاعات حساس خود را در درایو دیگری کپی کنید و یا از یک هارد اکسترنال (حافظه جنبی) استفاده کنید و پس از پارتیشن بندی جدید، آن‌ها را به هارد برگردانید، چرا که ممکن است در طی مراحل اطلاعات درایوی که در حال تقسیم بندی آن هستید از بین برود و همچنین باید مطمئن شوید که فضای کافی برای ایجاد یک پارتیشن جدید روی هارد دارید.

برای پارتیشن بندی جدید، ویندوز هفت و هشت ابزارهای مناسبی برای این کار در اختیار شما قرار داده‌اند. در ویندوز هفت روی “Start” کلیک کنید و یا در ویندوز هشت به قسمت “Search” بروید. در هر دو صورت، “partitions” را تایپ کنید و سپس گزینه “Create and format hard disk partitions” را انتخاب کنید.

برنامه “Disk Management” باز می‌شود. برای تغییر پارتیشن موجود و کم کردن سایز آن، روی آن کلیک راست کنید و گزینه “Shrink Volume” را انتخاب کنید.

پس از کلیک بر روی گزینه Shrink Volume پنجره ای جدید باز میشود که کاربر میتواند مقدار حافظه درایو جدید را مشخص کند. دقت نمایید که اعداد موجود در این صفحه بر حسب مگابایت نوشته شده اند(هر گیگابایت 1024 مگابایت است). برای مثال اگر قصد دارید مقدار 10 گیگابایت از حافظه خود را جدا کنید و آن را به یک پارتیشن جدید تبدیل نمایید باید عدد 10240 را در قسمت حجم پارتیشن وارد نمایید. پس از تعیین مقدار حافظه سیستم برای ایجاد حافظه جدید حاضر میباشد.

پس از وارد کردن مقدار دلخواه حافظه برای پارتیشن بر روی گزینه Shrink کلیک کنید. سیستم به سرعت یک پارتیشن طبق بندی نشده را ایجاد میکند. ولی باید توجه داشته باشید که هنوز مکانی برای این پارتیشن مشخص نشده است و قابل استفاده نمیباشد. برای ایجاد یک پارتیشن سالم حافظه مورد نظر باید فرمت (Format) شود. بر روی پارتشین جدید راست کلیک کنید و گزینه New Simple Volume را انتخاب کنید. سپس پنجره ای جدید باز میشود که در آن میتوان نام پارتیشن جدید را با یکی از حروف انگلیسی مشخص کرد و حافظه را نیز فرمت کرد. پس از تعیین نامی برای پارتیشن بر روی کلید Next کلیک کنید. در اینجا سیستم دوباره از کاربر مقدار حجم حافظه را سوال میکند. اگر قصد دارید همان مقدار حافظه قبلی را ایجاد کنید عدد ظاهر شده را تغییر ندهید و گزینه Next را بزنید.

در قسمت بعدی شما میتوانید نام پیش فرض پارتیشن خود را تغییر دهید. اگر این نام را تغییر ندهید نام پارتیشن همان حرف انگلیسی خواهد بود که در قبل انتخاب کرده اید. اگر این اول پارتیشن ایجاد شده توسط شما باشد نام پیش فرض آن E است و البته میتوانید نام های در اختیار دیگر را نیز برای آن انتخاب کنید. هم چنین باید نوع درایو مورد نظر را مشخص کنید. دو گزینه در این قسمت وجود دارد که گزینه اول ایجاد درایو بدون فرمت است و گزینه دوم به همراه فرمت میباشد.

Volume label نیز نام دوم اختیاری برای یک پارتیشن است که میتوانید نام دلخواه خود را در جعبه مربوطه وارد کنید. اگر گزینه فرمت را انتخاب کرده باشید درایو را از نوع NTFS مشخص کنید و در پایان بر روی Next کلیک کنید. هم اکنون پارتیشن جدید شما ایجاد شده است و میتوانید فایل های مورد نظر خود را به داخل آن منتقل کنید.

شما میتوانید این کار را دوباره برای ایجاد یک پارتیشن جدید دیگر انجام دهید. ایجاد یک پارتیشن جدید میتواند مزیت های زیادی را علاوه بر مدیریت صحیح فایل ها برای کاربر ایجاد کند. اگر شما نیاز به یک سیستم عامل دیگر در کنار ویندوز خود دارید میتوانید آن را در یک پارتیشن جدید نصب کنید و از بوت دو گانه بر روی کامپیوتر خود استفاده کنید.

ادغام پارتیشن ها

گاهی اوقات کاربر پارتیشن جدیدی را ایجاد میکند ولی پس از مدتی منصرف میشود و قصد دارد حافظه ایجاد کرده را به محل قبلی خود بازگرداند مثلا پارتیشنی را حذف کند و حافظه آن را به درایو C منتقل کند. برای این کار دوباره وارد کنسول Disk Management میشویم و پارتیشنی را که قصد حذفش را داریم انتخاب میکنیم. سپس بر روی آن راست کلیک کرده و از پنجره باز شده بر روی گزینه Delete Volume کلیک میکنیم. با این کار تمام اطلاعات موجود در پارتیشن از بین میرود و تبدیل به حافظه خالی در سیستم میشود.

مشاهده میکنید که پارتیشن تبدیل به حافظه آزاد شده است. حالا بر روی حافظه آزاد ایجاد شده راست کلیک میکنیم و از منو باز شده گزینه Delete Partition را انتخاب میکنیم. با این کار حافظه آزاد تبدیل به حافظه ای میشود که در حال حاضر در هیج کجا جای ندارد و آماده است تا با درایو دیگری ادغام شود.

برای ادغام حافظه بر روی درایو دلخواه خود که در اینجا برای ما درایو C میباشد راست کلیک کرده و Extend Volume را بزنید. سپس پنجره ای برای گسترش حجم درایو باز میشود که تنظیماتی مشابه با پنجره ایجاد پارتیشن جدید دارد.

اگر شما فقط قصد ادغام یک پارتیشن را دارید بر روی گزینه Next کلیک کرده و در پنجره های جدید بازی شده نیز بر روی همین گزینه کلیک کنید تا در آخر به کلید Finish برسید و پس از انتخاب آن ، کار ادغام پارتیشن ها به پایان رسیده است. پارتیشن قبلی شما از بین رفته و به درایو مورد نظر اضافه گردیده است. اگر قصد دارید چندین پارتیشن را یک جا ادغام کنید به روش قبلی گفته شده همه آنها را حذف نمایید تا به حافظه آزاد تبدیل شوند و در آخر آنها را به درایو مورد نظر اضافه کنید.

افزایش حجم پارتیشن ها:

برای اضافه کردن حجم به یک درایو باید از درایو های بعدی حجم مورد نظر را کم کنید و سپس روی پارتیشن بعدی اضافه کنید با کم کردن حجم یک درایو قسمت اختصاصی افزایش حجم برای شما فعال می شود.

بعد از فعالسازی قسمت اختصاصی می توانید روی درایوی که می خواهید حجم آن را افزایش دهید راست کلیک کرده و گزینه اکستند ولوم را انتخاب کنید. دقت کنید که تنظیمات پیش فرض باشد تا در حجمی که اضافه می کنید از حداکثر حافظه استفاده شود.

دقت کنید بقیه تنظیمات را دستکاری نکنید، در آخر با زدن finish کار را به پایان برسانید.

دانلود اپلیکیشن قفل گذاری موبایل

آگوست 30, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

از اطلاعات خود محافظت کنید…

در این پست قصد داریم یکی از اپلیکیشن های بسیار خوب در زمینه قفل گذاری بر روی قسمت های مختلف تلغن های همراه اندرویدی صحبت کنیم

گاهی اوقات شده است که تلفن مان را به فرد دیگری میدهیم و تمایل نداریم بعضی از قسمت ها دیده شود یا اینکه فردی قصد بازدید گوشی ما را دارد و ما میخواهیم قسمت هایی را بتواند ببیند و قسمت هایی نیز رمز بخواهد و قفل شود

نرم افزار اندروید app lock اپلیکشنی مناسب برای قفل گذاری بر روی قسمت های مختلف موبال شماست

بعد از نصب نرم افزار به قسمت های مختلف تنظیمات بوید و دیگر برنامه ها و بخش های نظیر پیام ها یا گالری و یا مخاطبین و حتی دسترسی به وای فای و نت و تنظیمات خود تلفن را تنها با یک تیک قفل کنید

به همین راحتی….

موفق باشید…

آشنایی، نحوه استفاده و قابلیت های Dropbox

آگوست 23, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

دراپ باکس چیست؟
دراپ باکس سرویس رایگانی است که به شما اجازه می دهد همه عکس ها، اسناد، ویدیوها و دیگر انواع فایل های مورد نیازتان را در هر جایی به همراه داشته باشید. یعنی اینکه هر فایلی که شما بر روی اکانت دراپ باکس تان ذخیره کنید، به صورت خودکار بر روی تمامی کامپیوترها، تلفن های همراه و حتی سایت دراپ باکس ذخیره شده و همگام سازی یا Sync می گردد.

دراپ باکس همچنین به اشتراک گذاری محتویات اکانت تان با دیگران را بسیار ساده کرده است و شما با هر سطحی از دانش کامپیوتری با استفاده از آن، می توانید فایل ها را با دیگران به اشتراک بگذارید.

دراپ باکس حتی می تواند یک بک آپ و پشتیبان مطمئن از اطلاعات ضروری تان باشد، تا اگر روزی لیوان چایی روی لپ تاپ تان خالی شد، فقط نگران سخت افزار بیچاره ای باشید که سوخته است و خیال تان از بابت فایل های درون هارد دستگاه راحت باشد.

چگونگی استفاده از دراپ باکس :

پس از دریافت دراپ باکس از سایت و نصب اون رو کامپیوتر خود یک آیکون در Taskbar پایین اضافه می شه که وقتی داخلش می شید می تونید فولدر ها با دسترسی های مختلف رو ایجاد کنید.

نکته بسیار مهم این هست که شما وقتی فایلی رو در دراپ باکس اضافه می کنید دراپ باکس عمل Sync رو انجام می ده و در واقع فایل های شما رو دانلود می کنه چون باید فایل ها دانلود بشن تا در دسترس مثلا خانواده قرار بگیرن. در ضمن اگر روی آیکون دراپ باکس در تسک بار کلیک کنید می تونید گزینه Pause Sync رو بزنید تا متوقف بشه تا هر وقت که دوست داشتید اجازه ادامه رو بهش بدید. ولی توجه داشته باشید که اگر سیستم عامل دوباره راه اندازی بشه ( ریستارت یا … ) به طور خودکار دوباره Sync رو ادامه می ده.

چگونه فایل ها رو به اشتراک بگذاریم ؟

برای این کار داخل نرم افزار دراپ باکس شده سپس روی فایل یا فولدر مورد نظرتون کلیک راست کنید یک نوار دراپ باکس رو مشاهده می کنید موس رو روی اون ببرید سپس چند گزینه براتون باز می شه که می تونید Share Link رو بزیند که داخل سایت دراپ باکس می شه و می تونید لینک صفحه باز شده رو کپی کنید و به هر کسی که خواستید ببینه بدید در ضمن در همون صفحه می تونید هم لینک رو هر وقت که خواستید پاک کنید و هم می تونید به صورت زیپ دربیاریدش و دانلود کنید و … ( در واقع از طریق سایت دراپ باکس هم می تونید به همه امکانات اکانتتون دسترسی پیدا کنید. )

نکته جالب این که وقتی فایل دانلودش تموم می شه و به طور کلی بارگذاری می شه روی اون فایل یا فولدر تیک می خوره.قسمت جالب دیگه اینه که شما با دعوت دوستانتون از طریق اکانتتون در سایت دراپ باکس می تونید به فضا دراپ باکستتون اضافه کنید. ( البته اون فرد هم حتما باید دعوت شما رو بپذیره و عضو شه )

در ضمن برای ایجاد سطح دسترسی ها باید وارد اکانتتون وارد سایت بشید و مثلا کنار هر فولد یک گزینه Options هست که می تونید سطح دسترسی ( این که چه کسایی بتونن این فایل یا فولدر رو ببینن ) رو تنظیم کنید. فقط نکتش این هست که اگر کس دیگه اول این فولدر یا فایل رو ساخته باشه و براش سطح دسترسی ایجاد کرده باشه فقط خودش می تونه اون رو تغییر بده. ( که جلوی اسم ایجاد کنندش هم می نویسه : Only the owner of this folder can invite others ) یعنی فقط اون فرد می تونه افراد دیگه رو به این فولدر دعوت کنه.

برخی از قابلیت های جالب دراپ باکس

شما و دوستانتان در هر جای دنیا می‌توانید پوشه‌ها و فایل ها را بین خود و دیگران به اشتراک بگذارید، تبادل فایل کنید و محتوی را مدام تغییر دهید. همکاران، همکلاسی ها و افراد فامیل و دوستان بیشترین استفاده را از این تبادل اطلاعات می کنند. حتی می توانید در بخش ” فعالیت‌های اخیر” می‌توانید تمام کارهایی را که دوستان و همکارانتان بر روی آن پوشه‌ یا فایل انجام داده‌اند ببینید. با این حال می توانید دسترسی کاربران دعوت شده را به پوشه‌ مورد نظرتان محدود کنید.

*بک آپ گرفتن از وب سایت

شما می‌توانید از دراپ باکس برای تهیه نسخه پشتیبان از وب سایت خود و داده‌های آن استفاده کنید که می‌تواند از نگرانی‌های شما در باره سرور یا حملات احتمالی بکاهد. با سرویس‌هایی نظیر Backup Box یا این پلاگینِ ورد پرس می‌توانید مطمئن شوید که وب سایت شما در جای امنی بک آپ گیری شده.

*به رایگان، فضای ذخیره سازی بیشتر به دست بیاورید

اگر کاربر غیر پولی هستید، دراپ باکس به طور پیش فرض 2 گیگابایت فضای رایگان به شما اختصاص می‌دهد ولی راه‌هایی هست تا بدون نیاز به پرداخت هزینه، فضای بیشتری به دست آورید.

هر دوستی را که معرفی کنید، 500 مگابایت به حساب شما اضافه خواهد شد. اگر چک لیست Getting Started را تکمیل کنید 250 مگابایت دیگر دریافت خواهید کرد. با وصل کردن حساب فیسبوک، یا توییتر، یا دنبال کردن دراپ باکس در توییتر، یا فقط گفتن علت علاقه‌تان به دراپ باکس می‌توانید 125 مگابایت دیگر دریافت کنید.

7نکته مهم برای افزایش امنیت وب سایت ( سیستم های مدیریت محتوا )

آگوست 23, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

همانطور که میدانید امنیت در یک وب سایت حرف اول و آخر رو میزنه و نداشتن امنیت کافی در یک وب سایت , یعنی عدم حرفه ای بودن وب سایت …

بحث امنیت هیچ گاه بحث مطلقی نیست و سایت های بزرگ دنیا از جمله گوگل و یاهو هم هر از چند گاهی مورد حمله هکرها قرار گرفته و امنیت آنها زیر سوال میرود .

هیچ وقت نمیتوان گفت یک وب سایت دارای امنیت 100% مطلق میباشد . به همین دلیل وبمستران فقط به دنبال راهکارهایی برای افزایش هر چه بیشتر امنیت در وب سایت خود هستند تا احتمال هک شدن وب سایت خود رو تا جایی که امکان دارد به سمت صفر میل دهند .

راهکار های افزایش امنیت یک وب سایت به چندین عامل مختلف بستگی دارد و با درست انجام دادن این عوامل , میتوان امنیت یک وب سایت رو افزایش داد .

با روی کار آمدن سیستم های مدیریت محتوای رایگان از جمله وردپرس , جوملا , دروپال و … ( هرچند فوق العاده سیستم های قوی از نظر امنیت هستند ) ولی باز هم به دلیل رایگان بودن آنها و در دسترس بودن سورس آنها توسط هکر ها , هر لحظه امکان هک شدن آنها وجود دارد .

در این پست قصد دارم 10 نکته بسیار حیاتی , ساده و فوق العاده مهم رو بیان کنم تا با انجام دادن آنها , ضریب امنیت وب سایت خود را تا حد قابل قبولی بالا ببرید .

1 – استفاده از هاستینگ حرفه ای با فایروال پیشرفته :

یقینا مهمترین بحث در امنیت بالای یک وب سایت , داشتن یک سرور کانفیگ شده و حرفه ای می باشد .

یکی از راه های نفوذ به وب سایت توسط هکر ها , از طریق ورود به هاستینگ می باشد .

سعی کنید حتما از یک شرکت هاستینگ معروف , شرکتی و پرکاربر استفاده نمایید تا جلوی یکی از راههای نفوذ را ببندید .

هاستینگ هایی که توسط یک شخص و به صورت حقیقی پشتیبانی میشود اصلا قابل اطمینان نمی باشند .

هاستینگ ها باید علاوه بر حرفه ای بون , دارای فایروال ( دیوار آتشین ) باشند تا دارای امنیت بیشتری باشند .

2 – انتخاب رمز های بسیار قوی و ساخت ftp مجزا :

سعی کنید از رمز های ساده استفاده نکنید و رمز های خود را ( از جمله رمز های hosting – email – ftp و … ) به صورت سخت و غیر قابل فهم انتخاب کنید .

به عنوان مثال ( Dm$#04^”]Gf! ) .

در ضمن اصلا اطلاعات ورود به هاستینگ , ایمیل , ftp , سیستم مدیریت محتوا و … را با هم یکی انتخاب نکنید . زیرا با هک شدن هر کدام , به راحتی تمامی اطلاعات دیگرهک میشود . پس برای هر کدام , نام کاربری و رمز عبور مجزا انتخاب نمایید .

3 – سطح دسترسی پوشه ها :

در سیستم های مدیریت محتوا مانند wordpress , joomla و … , سطح دسترسی به فایل ها به صورت پیشفرض تعیین شده است که بهتر است شما با داده های زیر تغییر دهید .

سطح دسترسی پوشه ها = 755

سطح دسترسی فایل ها = 644

سطح دسترسی فایل config بعد از نصب سیستم مدیریت محتوا = 444

سطح دسترسی htaccess. فایل = 644

منظور از سطح دسترسی , همان گزینه permission واقع در فایل منیجر ( file manager ) هاستینگ می باشد .

4 – ایجاد رمز بر روی پوشه مدیریت در کنترل پنل هاست :

تمامی هاستینگ ها امکانی رو در اختیار ما قرار میدهند که میتوانیم برای یک فایل یا یک پوشه نام کاربری و رمز عبور انتخاب کنیم .

از این گزینه میتوانیم برای بالا بردن امنیت یک وب سایت استفاده کنیم . بنابراین باید پوشه های مدیریت cms ها رو با استفاده از این روش رمز گذاری کنیم .

منظور از پوشه مدیریت , همان پوشه ای هست که با ورود به آن , به قسمت مدیریت cms وارد میشویم .

مثلا برای وردپرس , پوشه ی wp-admin می باشد .

5 – استفاده از آخرین ورژن ها و حذف مشاهده ورژن توسط کاربر :

تمامی سیستم های مدیریت محتوا دارای باگ های امنیتی هستند که هر چند وقت یک بار , با آپدیت رسمی منتشر شده توسط سایت پشتیبانی آنها , میتوان جلوی این باگ ها رو بست. پس همیشه باید سیستم مدیریت محتوای خود را بروز نگه دارید .

ضمنا هر cms در هر بار آپدیت دارای یک ورژن خاص می باشد که نباید اجازی ی دسترسی هکر رو به این ورژن بدهیم . یعنی کاربران و هکر ها نباید بدونند که شما از چه ورژنی از cms استفاده میکنید .

برای انجام این کار باید با توجه به آموزشی که هر cms در سایت پشتیبانی خود دارد , مراحل حذف نمایش ورژن cms را انجام دهید.

مثلا در وردپرس باید کد زیر را به فایل functions.php اضافه نمایید .

<?php remove_action(‘wp_header’, ‘wp_generator’); ?>

6 -استفاده از پلاگین های معروف و قابل اعتماد :

در سیستم های مدیریت محتوا , به هیچ عنوان از پلاگین های غیر مشهور و غیر قابل اطمینان استفاده نکنید .

چون پلاگین ها میتونن با توجه به برنامه نویسی ضعیفشون , سایت شما رو دارای باگ امنیتی کرده و هکر به سایت شما نفوذ کند .

سعی کنید از پلاگین های تایید شده که در سایت پشتیبانی هر cms قرار داده شده است استفاده کنید .

7 – تغییر پیشوند جداول در پایگاه داده :

پس از نصب هر cms بر روی هاست خود , جداول پیشفرضی در پایگاه داده شما ( واقع در phpmyadmin ) ساخته میشود که دارای یک پیشوند می باشند .

به عنوان مثال ( wp_comments ) یا ( oc_product ) .

بیشتر cms ها در هنگام نصب از شما میخواهند که این نام پیشفرض را با نام دلخواه خود عوض نمایید . پس حتما باید این کار را باید انجام دهید .

اما اگر حالا که کار از کار گذشته و به همان نام پیشفرض در پایگاه داده قرار داده شده , شما باید با استفاده از پلاگین های مخصوص هر cms که در سایت پشتیبانی آن بیان شده , این تعویض پیشوند را انجام دهید .

نقل از : اسکریپت دات کام

گرد آورنده : سجاد صالح پور

آشنایی با ftp

آگوست 23, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

تا به حال شاید اصطلاح FTP را مکرراً شنیده اید ولی در پی دانستن اطلاعات بیشتری در این زمینه هستید. FTP یک پروتکل یا قرارداد برای انتقال فایل در شبکه جهانی اینترنت است. برای انتقال هر نوع داده باید با توجه به قراردادهای موجود از یک نوع از آنها استفاده کرد تا کارایی را که مد نظر ماست داشته باشد. پس شما با FTP میتوانید فایل های مورد نظر خود را از یک رایانه به رایانه دیگر، در یک شبکه برپایه TCP، منتقل کنید. برای این کار هم می بایست از یک برنامه سمت مشتری بروی رایانه خود استفاده کنید تا قادر به انجام این کار باشید.

FTP از حروف اول کلمات File Transfer Protocol تشکیل شده است و به عبارتی سرنام آن سه کلمه است، که به طور اختصار از اصطلاح ftp استفاده می شود. همانطور که از نام آن می شود فهمید، از آن برای تبادل فایل بین حساب های مختلف یک رایانه، بین یک حساب و یک رایانه شخصی و یا برای دسترسی آنلاین به بایگانی نرم افزار ها در یک شبکه استفاده می شود.

کاربرد عملی و رایج از این پروتکل یعنی FTP، بیشتر زمانی است که شما قصد انتقال یک فایل را از رایانه خودتان به یک سرویس دهنده فضای میزبانی (Host) را دارید. در این زمان است که شما باید از این ابزار برای تبادل فایل استفاده کنید. مثلا شما چند فایل HTML ساخته اید و حالا قصد بارگذاری آن برای نمایش در شبکه جهانی اینترنت را دارید. در اینجاست که باید پس از تهیه یک فضای مناسب، اقدام به آپلود (Upload) آن فایل ها، بوسیله FTP به هاست خود کنید. در اینجا هم باید از یک برنامه معمولا گرافیکی هم استفاده کنید که این مورد یکی از راه های استفاده از اف تی پی است.

FTP چیست

راه های استفاده از FTP

شما سه راه عمده برای استفاده از اف تی پی پیش رو دارید.

روش اول استفاده از یک برنامه گرافیکی سمت مشتری است. این روش از مرسوم ترین طرق استفاده از FTP است. برای این کار اول باید بروی رایانه خود، یک برنامه اف تی پی مانند FileZilla را نصب کنید و با دادن اطلاعات مورد نیاز برای اتصال، به سرور ftp متصل شوید و فایل ها را انتقال دهید. همانطور که ذکر شد این روش یکی از رایج ترین و ساده ترین روش هاست که احتیاجی به دانستن اطلاعات فنی زیادی هم ندارد.
استفاده از یک مرورگر هم یکی از شیوه های بهره برداری از FTP است. برای این کار شما مانند وارد کردن آدرس یک سایت، آدرس یک سرور اف تی پی را وارد می کنید (مانند /ftp://domain.com) و پس از دادن نام کاربری و رمز عبور، مرورگر برای شما فایل ها و محتویات فضای مورد نظر شما را نشان می دهد. استفاده از این روش برای جست و جو در دایرکتوری های بزرگ و برای خواندن فایل های بازیابی بسیار ساده است. اما در مقایسه با یک برنامه ی اختصاصی FTP از سرعت پایین تر و همچنین از قابلیت اعتماد کمتری برخوردار هستند.
و آخرین روش هم استفاده از خط فرمان FTP است. بسیاری از سیستم عامل های امروزی مانند ویندوز مکینتاش و لینوکس، از خط فرمان توکار سمت مشتری تشکیل شده اند. یعنی شما می توانید مثلا از CMD خود ویندوز بدون نیاز به هیچ گونه ابزار اضافی ای این کار را انجام دهید. ولی بدلیل نداشتن رابط کاربری کاربرپسند خیلی از افراد مخصوصاً تازه کار ها ترجیح می دهند از روش اول یا دوم استفاده کنند که با گرافیک سرو کار دارند تا متن و خط فرمان

نویسنده : سجاد صالح پور

ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) چیست؟

آگوست 23, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

ISP چیست؟ (1)

مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) ، خدمات متعددی نظیر پست الکترونیکی و دستیابی به اینترنت را در اختیار متقاضیان قرار می دهند. در زمان انتخاب یک ISP می بایست فاکتورهای متعددی را بررسی نمود. امنیت، نوع و کیفیت سرویس های ارائه شده و قیمت ارائه خدمات از جمله فاکتورهای مهم در زمان انتخاب یک ISP است.

ISP برگرفته از كلمه Internet Service Provider یعنی شركت خدمات سرویس های اینترنت است. این شرکت ها علاوه بر نگهداری و پشتیبانی از یک خط مستقیم به اینترنت ، فعالیت های متعدد دیگری نظیر نگهداری و پشتیانی از سرویس دهندگان وب را نیز انجام می دهند . مراکز فوق با ارائه نرم افزارهای لازم ( در صورت ضرورت ) ، یک رمز عبور حفاظت شده و یک شماره تلفن برای تماس با شبکه ، امکان استفاده از اینترنت و مبادله نامه های الکترونیکی را در اختیار متقاضیان قرار می دهند. یك ISP توسط یك خط تلفن از شركت مخابرات و یا امكانات ماهواره ای می تواند اینترنت را به User خود سرویس دهد. با توجه به رشد چشمگیر اینترنت در جامعه امروز، ISP ها خود را مسئول می دانند كه در مقابل تقاضای بی شمار كاربران، بتوانند بهترین خدمات را داشته باشند. مسلم است كه یك ISP اگر بخواهد بهترین باشد باید این ارتباط قوی بین دنیای اینترنت و یك كاربر را با ارائه بهترین خدمات ، قویتر سازد.

ISP را می‌توان به سه نوع محلی (Local)، منطقه‌ای (Regional) و جهانی (World) تقسیم کرد. سلسله مراتب دسترسی به اینترنت در تصویر زیر آمده‌است.

خدمات اینترنتی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

**ثبت دامنه Domain Registration

**میزبانی Hosting

**طراحی وب‌سایت Web Design

**اتصال به اینترنت Internet Connection

**اتصال به اینترنت (Internet Connection)

این بخش شاید جزو مهم‌ترین خدمات یك ISP است، اینكه چگونه یك ISP می‌تواند شما را به اینترنت وصل كند. اتصال كاربران به اینترنت می‌تواند به طرق مختلفی توسط ISPها انجام شود:

1.خطوط تلفن یا Dial Up: این همان روشی است كه همگی ما با آن آشنایی داریم. یعنی داشتن یك Username و Password به همراه یك خط تلفن، یك مودم و یك كامپیوتر. از آنجا كه در این روش با شماره‌گیری تلفن به ISP متصل می‌شوید، به آن Dial Up یا شماره‌گیری می‌گویند.

2. DSL یا خطوط اینترنت اختصاصی: این روش خود شامل روش‌های مختلفی نظیر:

ADSL : در این روش كه در ایران به خطوط اینترنت پرسرعت مشهور است، با استفاده از یك خط تلفن ولی بدون نیاز به شماره‌گیری به اینترنت وصل می‌شوید. از آنجایی كه در این روش فاصله بین مشتری و ISP به نسبت كم است، لذا ISP می‌تواند با بهره‌گیری از دستگاهی به نام Splitter یا جداكننده به طور همزمان سرویس اینترنت و تلفن را روی یك خط تلفن به شما تحویل دهد.

HDSL : در این روش شما به وسیله یك خط اختصاصی (Leased Line) به ISP وصل می‌شوید. معمولاً بسته به فاصله شما تا ISP مورد نظر، مقاومت این خط اختصاصی كم و زیاد می‌شود. با كم و زیاد شدن مقاومت این خط، میزان اینترنت قابل بهره‌گیری از این خط كم و زیاد می‌شود. این روش معمولاً برای اتصال ISPهای كوچك‌تر به ISPهای بزرگ‌تر و یا مراكز اداری كه نیاز به اینترنت اختصاصی و پرسرعت دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3.اتصال بی‌سیم (Wireles s ) : در این روش محیط انتقال (Media) هوا خواهد بود. برخلاف 3 روش قبل كه محیط انتقال سیم مسی بود. در واقع این تنها فرق بین روش Wireless و xDSL است.

– روش‌های دیگری نظیر SHDSL یا G.SHDSL و … نیز وجود دارد كه در این مقاله مجالی برای پرداختن به آنها نیست.

4. Satellite یا ماهواره : با داشتن یك آنتن ماهواره و لوازم جانبی مورد نیاز، می‌توان از طریق ماهواره‌هایی كه هم‌سرعت زمین حركت می‌كنند، به هر نقطه از دنیا وصل شد.

5. Fiber Optic یا فیبر نوری: با توجه به سرعت بالای نور و قابلیت فیبرهای نوری در جابه‌جایی نور از جایی به جای دیگر و بهره‌گیری از فركانس نور به عنوان حامل (Carrier) اطلاعات مورد نظر، از فیبرنوری به عنوان یكی از راه‌های فوق‌العاده پرسرعت (سرعت‌های بالای 100 Mbps و 1 Gbps) به اینترنت استفاده می‌شود.

سوتیتر: امنیت ، نوع و کیفیت سرویس های ارائه شده و قیمت ارائه خدمات از جمله فاکتورهای مهم در زمان انتخاب یک ISP است

خدمات یک ISP چیست ؟

**سرعت بالای دسترسی به اینترنت

**تلفن های اینترنتی

**سرویس دهنده

** Voice

**سرویسدهنده ایمیل و…

مراکز ISP چه سرویس هائی را ارائه می دهند ؟

همانگونه که اشاره گردید ، خدماتی که توسط مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت ارائه می گردد بسیار متنوع و در عین حال متفاوت است :

** تقریبا” تمامی مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت ، سرویس هائی نظیر پست الکترونیکی و استفاده از اینترنت را ارائه می نمایند . نوع و کیفیت ارائه خدمات و پشتیبانی فنی توسط مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت دارای سطوح متفاوتی است .

**اکثر مراکز ISP ، سرویس هاستینگ وب را نیز ارائه می نمایند. با استفاده از سرویس فوق ، متقاضیان می توانند صفحات وب شخصی خود را ایجاد و از آنان نگهداری نمایند . اختصاص فضای لازم به منظور ذخیره سازی اطلاعات از جمله وظایف یک ISP در این رابطه است .

**برخی از مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت سرویس هائی را به منظور طراحی و پیاده سازی صفحات وب ارائه می نمایند .

**تعدادی از مراکز ISP گزینه های متفاوتی را در ارتباط با نوع دستیابی به اینترنت در اختیار متقاضیان قرار می دهند . Dial-up)، DSL، ADSL ، wimax ). برخی از مراکز ISP امکان دستیابی به اینترنت را صرفا” از طریق خطوط معمولی تلفن فراهم می نمایند .

**اکثر مراکز ISP عملیات متفاوتی نظیر تهیه Backup از نامه های الکترونیکی و فایل های وب را نیز انجام می دهند . در صورتی که بازیافت نامه های الکترونیکی و فایل های وب برای شما مهم است ( در صورت بروز اشکال )، یک ISP را انتخاب نمائید که Backup گرفتن از داده ها را در دستور کار خود قرار داده است .

عمده نرم‌افزارهای مورد استفاده در ISPها عبارتند از:

1.نرم‌افزارهای حسابداری Accounting

2.نرم‌افزارهای ذخیره‌سازی Caching

نرم‌افزارهای حسابداری Accounting

یک ISP چطور می‌تواند بفهمد كه شما چقدر از اعتبار خریداری شده خود را استفاده كرده‌اید.به وسیله این نرم‌افزار كه اصطلاحاً به آن نرم‌افزار Accounting می‌گویند كارهای متفاوتی را انجام می‌دهد كه اصلی‌ترین آنها عبارتند از:

**تشخیص درستی Username و Password

**تشخیص میزان اعتبار باقیمانده

** ثبت وقایع اتفاق افتاده در خلال اتصال و قطع هر مشترك

** امكان تغییر Password

** امكان تغییر میزان اعتبار

** امكان گزارش‌گیری از وقایع ثبت شده نظیر میزان دقایق وصل در زمان‌های مختلف

به نقل از تبیان

گردآورنده : سجاد صالح پور

اینترنت اشیاء

آگوست 22, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

اینترنت اشیاء
(اتصال مجازی‌ها با حقیقی‌ها)

دنیای وب به سرعت در حال تغییر دادن محیط پیرامون ما است. بعضی از این فناوری‌ها، در حال توسعه و برخی دیگر نیز هم اکنون در دسترس هستند. می‎توان گفت: وب، زمانی به اوج شکوفایی خود خواهد رسید که بتواند در کنار شما، به ‌طور خودکار، به کار خود ادامه دهد. در حال حاضر، ما در ابتدای راه سرویس‌های اتوماسیون اینترنت هستیم و به مرور شاهد پیشرفت دوران اینترنت اشیاء (Internet of Things) خواهیم بود. این، همان جایی است که هر دستگاهي (مهم نیست چقدر پیش پا افتاده باشد) به اینترنت متصل شده است.
یافته‌های موسسه پژوهشی Pew Internet Project نشان می‌دهد که نسل جدید اینترنت، موسوم به اینترنت اشیاء در سال 2025 فراگیر خواهد شد. مهم‌ترین ویژگی این نسل جدید اینترنت، امکان اتصال تمام اشیاء برقی به اینترنت است. با این حساب می‌توان لوازم خانگی مختلف و حتی یک ساعت مچی یا لامپ های برقی را از طریق اینترنت و از راه دور کنترل و خاموش و روشن کرد.
اینترنت اشیاء مفهومی رایانشی است برای توصیف آینده‌ای که در آن اشیای فیزیکی، یکی پس از دیگری به اینترنت وصل می‌شوند و با اشیای دیگر در ارتباط قرار می‌گیرند. اینترنت اشیاء رابطه نزدیکی با مفهوم “شناسایی از طریق فرکانس رادیویی” به عنوان یک روش ارتباطی دارد؛ اما شامل فناوری‌های حسگر، فناوری‌های بی‌سیمی، کدهای واکنش سریع و… نیز می‌شود. اینترنت اشیاء از اهمیت خاصی برخوردار است؛ زیرا اشیاء وقتی بتوانند خود را به صورت دیجیتالی ارائه کنند در نهایت به پدیده‌ای بسیار فراتر از کلیتی که در واقعیت هستند، تبدیل خواهد شد. در چنین شرایطی، ارتباط اشیاء دیگر محدود به ما نیست؛ بلکه آن ها با اشیای اطراف، داده‌های یک پایگاه داده و… نیز در ارتباط قرار می‌گیرند. وقتی اشیا با یکدیگر مرتبط شدند، می‌توان سخن از یک “محیط هوشمند” به میان آورد. یک نمونه عملی امروزی از اینترنت اشیاء، سرویس وبی است که به شما این امکان را می دهد تا با اتصال تلفن همراه خود به اینترنت، از آخرین وضع آب و هوا باخبر باشید.
اما چنین تحولی خطرات فراوانی را نیز در پی دارد و به خصوص به نفع هکرهایی است که به دنبال سرقت اطلاعات یا نقض حریم شخصی افراد هستند. علاوه بر این دولت ها و شرکت های خصوصی نیز می توانند حجم زیادی از اطلاعات را از همین طریق در مورد عادات تک تک مردم و سبک زندگی آن ها جمع آوری کنند. Pew Internet Project بر این باور است که علیرغم همه این نگرانی‌ها، اینترنت در آینده هر چه بیشتر به جزیی تفکیک ناپذیر از زندگی مردم مبدل می شود و شبکه‌های نامرئی جهانی با استفاده از حسگرهای هوشمند نصب شده بر روی محصولات مختلف، دوربین ها، نرم افزارها، دیتابیس ها و دیتاسنترهای بزرگ، کنترل زندگی میلیاردها نفر را در اختیار خود می گیرند.
کارشناسان اگر چه این تحولات را بسیار هیجان انگیز تلقی می‌کنند؛ اما در مورد اینکه ثمره تغییرات مذکور تا چه حد به نفع بشریت باشد تردیدهای جدی وجود دارد.

منابع: پایگاه خبری میگنا

ویژگی های فناوری NFC

آگوست 22, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

NFC (ارتباط میدانی با برد نزدیک، Near Field Communication) جهت پرداخت پول از طریق گوشی های هوشمند بوجود آمده اند، در واقع مهم ترین کاربرد NFC همین کیف پول موبایلی است ولی کاربرد های دیگری هم دارد.

NFC مخفف Near Field Communication است و منظور از آن فناوری است که ارتباط بی‌سیم با فرکانس بالا دو وسیله که در فاصله کمی حدود 10 سانتیمتر از یکدیگر هستند ممکن می‌کند.

فناوری NFC دقیقا چیست؟

فناوری NFC یک ارتباط رمزگذاری شده‌ بی‌سیم با برد کوتاه در فاصله‌ 4 سانتیمتر و کمتر است که در باند فرکانسی 13.56MHz توانایی تبادل اطلاعات با سرعت 424Kb/s (به صورت میانگین) را دارد. NFC قادر است با کارت‌های هوشمند غیر تماسی ISO/IEC 1443 موجود و همچنین سایر دستگاه‌های مجهز به NFC ارتباط برقرار کرده و به راحتی به تبادل اطلاعات با آن‌ها بپردازد. از همین رو این فناوری با زیرساخت‌های موجود پرداخت غیر تماسی مورد استفاده در سامانه حمل و نقل عمومی و پرداخت‌های خرد سازگار می‌باشد.

فناوری NFC در چه زمینه‌هایی کاربرد دارد؟

NFC به طور اختصاصی برای کار در گوشی‌های تلفن همراه طراحی شده است و دارای سه ویژگی کلی می‌باشد که روند توسعه‌ آن را شفاف می‌نماید. در ویژگی اول، این فناوری قابلیت استفاده به جای کارت‌های غیر تماسی موجود را داراست به‌طوری که می‌توانید از آن‌ها دقیقا همانند کارت‌های موجود برای پرداخت‌های خرد استفاده کنید.

در ویژگی دوم، می‌توانید از این فناوری به عنوان یک قرائت‌گر برچسب‌های غیر فعال RFID استفاده کرده و از آن در تعامل تبلیغاتی و … استفاده نمایید.

ویژگی سوم این فناوری نیز این قابلیت را به شما می‌دهد که هم به عنوان خواننده و هم به عنوان فرستنده از این قابلیت استفاده کرده و در حالت شخص به شخص برای تبادل اطلاعات بین دو دستگاه مجهز به NFC از آن بهره ببرید.

چگونگی استفاده ازکیف پول همراه درایران

در حال حاضر استفاده از تکنولوژی NFC در صنعت پرداخت الکترونیک توسط اپراتورهای تلفن همراه در کشور ما رونمایی شده و در دسترس کاربران آنها قرار دارد یا به زودی فعال می شوند.

سرویس NFC ایرانسل

این سرویس یک کیف پول موبایلی است که به مشتری این امکان را می‌دهد تا پرداخت‌های خرد را به کمک موبایلش به سادگی پرداخت کند. برای مثال، کاربر می‌تواند هنگام ورود به مترو یا اتوبوس به جای دادن پول نقد یا استفاده از کارت از موبایلش استفاده کند. یعنی دقیقا به جای استفاده از کارت موبایلش را روی دستگاه کارتخوان می‌زند و می‌رود.

برای استفاده از این سرویس موبایل کاربر باید مجهز به تکنولوژی NFC باشد در غیر این صورت باید یک آنتن NFC پشت باطری موبایل روی سیم کارت نصب کند تا بتواند از این سرویس استفاده کند. حکایت NFC همان حکایت بلوتوث است که در ابتدا خیلی همه گیر نبودو باید روی گوشی‌ها نصب می‌شد اما از یک جایی به بعد دیگر تمام گوشی‌های متوسط به بالا به آن مجهز شدند.

این سرویس که بزودی در دسترس هموطنان قرار خواهد گرفت فقط برای پرداخت کرایه وسایل حمل و نقل عمومی نیست. هموطنان نه تنها می‌توانند از آن برای پرداخت هزینه پارکومترهای سطح شهر استفاده کنند بلکه می‌تواند پرداخت‌های خرد خود در فروشگاه‌ها را نیز با آن بپردازد. برای این کار فقط کافیست مبلغ مورد نظر در دستگاه کارتخوان وارد شود و کاربر سپس موبایلش را روی دستگاه کارتخوان بزند تا پرداخت فورا انجام شود و رسیدش را دریافت کند.

در حال حاضر برای شارژ کردن این سرویس کابر می‌تواند مبلغ مورد نظرش را از طریق دستگاه خودپرداز یا کارتخوان انتخاب کند و پس از نزدیک کردن موبایلش به دستگاه، وجه از کارت بانکی فرد وارد کیف پول موبایلی کاربر می‌شود. در آینده‌ای نزدیک هم امکان شارژ این سرویس از طریق خود موبایل به کمک کیف پول موبایلی ایرانسل فراهم خواهد شد.

سرویس NFC همراه اول

به گزرش عصر بانک دات آی آر، همراه اول به کمک جیرینگ یک سرویس NFC ارائه می‌کند. سرویس NFC جیرینگ با سرویس ایرانسل کاملا متفاوت است. در این سرویس دیگر نیازی به سیم کارت با قابلیت NFC و داشتن یک گوشی مجهز به NFC نیست. این سرویس در واقع یک تگ است که با چسباندن آن پشت هر گوشی موبایلی، کاربر می‌تواند پرداخت‌های خرد خود را انجام دهد. برای مثال در مترو و اتوبوس یا هنگام پرداخت هزینه پارکومتر خود به جای استفاده از پول نقد یا کارت موبایلش را می‌زند روی دستگاه ریدر و پرداخت انجام می شود.

در حال حاضر کاربر برای شارژ این تگ می‌تواند به ایستگاه‌های مترو و باجه‌های شارژ کارت مترو مراجعه کند و آن را شارژ کند. البته در آینده‌ای نزدیک امکان شارژ آن از داخل موبایل و از طریق حساب جیرینگ کاربر نیز فراهم می‌شود.

سرویس NFC رایتل

سرویس NFC رایتل یک کیف پول موبایلی است برای استفاده از آن کاربر باید یک سیم کارت رایتل مجهز به NFC خریداری کند تا از خدمات ان بهره مند شود. در کنار این سیم کارت، لازم است که دستگاه موبایل کاربر نیز مجهز به NFC باشد؛ در غیر این صورت کاربر باید از یک آنتن NFC زیر سیم کارت و روی باطری استفاده کند تا بتواند از این سرویس استفاده کند.

کاربر با داشتن کارت شتابی به کمک این سرویس می‌تواند از خدمات بانکی مانند دریافت مانده حساب، پرداخت قبوض و مواردی از این قبیل بهره ببرد. علاوه بر این‌ها کاربر می‌تواند با بهره گیری از تکنولوژی NFC پرداخت‌های خرد خود را با موبایلش پرداخت کند. برای مثال کاربر می‌تواند بلیت‌های الکترونیک شهری مانند مترو و اتوبوس، هزینه پارکومتر را با موبایلش پرداخت کند بدون اینکه هیچ رمزی وارد کند. البته برای اینکه در صورت گم شدن یا دزدیده شدن موبایل کاربر، کسی نتواند از آن سوء استفاده زیادی بکند هر تراکنش یک سقفی دارد که برای پرداخت بیشتر از آن کاربر باید رمز وارد کند. در این صورت کاربر فرصت خواهد داشت تا کیف پول موبایلی خود را غیر فعال کند تا سوء استفاده از آن نتواند از یک سقفی بیشتر انجام شود.

البته کیف پول همراه تنها کاربرد این تکنولوژی نیست و شما می توانید برای انتقال ساده و راحت فایل های مدیا بین دو گوشی هم از NFC استفاده کنید. برای اینکار تنها کافی است که NFC گوشی خود را فعال کرده و فایل را از گوشی خود به گوشی دیگر هل دهید.

تگ‌های NFC

این تگ‌ها برای تسریع در انجام عمل تنظیمات گوشی تعبیه شده است. به عنوان مثال شما در منزل WIFI گوشی را روشن، بلوتوث را خاموش، صدا را در حدی تنظیم کرده، نور صفحه نمایش را کاملاً روشن می‌گذارید.

تصور کنید شما می‌خواهید تمامی این تنظیمات را روزانه بارها و بارها تغییر دهید. مشکلاتی که در این بین اتفاق خواهد افتاد این است که به صورت تک تک انجام دادن این تنظیمات خسته کننده است و مشکل بعدی این است که به فرض فراموش کرده باشید که گوشی را در حالت سایلند یا همان بی‌صدا قرار نداده باشید و گوشی به ناگاه در یک جلسه کاری مهم به صدا درآمده و نظر همه را به سمت شما جلب می‌کند.

در این مواقع تگ‌های NFC به کمک شما آمده و مانع بروز این قبیل مشلات خواهد شد. تنظیمات دلخواهتان را انجام داده و مقرر کنید که این تنظیمان برای تگ مخصوص خانه یا محل کار باشد. حال با رسیدن به محل کار تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که تگ مربوطه را به گوشی موبایل نشان دهید و گوشی در مدت نهایتاً 2 ثانیه تمامی تنظیمات را به صورت خودکار انجام خواهد داد.

NFC چیست؟

نتیجه‌گیری

با توجه به مباحث مطرح شده ممکن است فناوری ارتباط میدان نزدیک (NFC) از نظر کاربران چیز خیلی جذاب و نوآورانه‌ای نباشد و فقط یک توسعه‌ کوچک از سیستم پرداخت غیرتماسی RFID تلقی شود اما چیزی که مشهود است تاثیر این فناوری بر تسریع فعالیت‌های مالی کوچک و روزمره است و می‌توان انتظار داشت در آینده‌ای نه‌چندان دور جایگزین مناسبی برای کارت‌های غیرتماسی موجود و همچنین روشی برای انتقال اطلاعات کاربری در قالب یک برچسب شود.

منبع : عصربانک

نحوه پاک کردن کش در مرورگر Firefox

آگوست 21, 2015/0 دیدگاه/در بلاگ/توسط مدیریت

برای پاک کردن کش (Cache) در مرورگر Mozilla Firefox روش‌های مختلفی وجود دارد. در ادامه با ما باشید تا با نحوه پاک کردن کش‌های مرورگر فایرفاکس از طریق خود مرورگر آشنا شوید.

مختصری درباره Cache مرورگرها:

کَش‌های (Caches) مرورگر یا به اصطلاح Temporary Internet Files به معنای “فایل‌های موقت اینترنتی”، فایل‌های موقتی‌ای که درواقع کپی‌هایی از فایل‌های مرورشده قبلی مانند تصاویر هستند و در مرور سریع‌تر اینترنت به کاربر کمک می‌کنند. برای مثال، کش‌های تصاویر در حین مرور یک صفحه در کامپیوتر به صورت محلی (Local) ذخیره می‌شوند و زمانی که کاربر قصد مرور همان صفحه با همان تصاویر (یا یک صفحه دیگر با همان تصویر) را دارد، مرورگر فایل کش مربوط به آن تصویر را با استفاده از الگوریتم‌های مقایساتی پیدا کرده سپس به کاربر نشان می‌دهد. در این حالت، تصویری که بار قبل مشاهده شده است، برای بار دوم بارگیری (Download) نخواهد شد و بدین ترتیب سرعت مرور صفحات وب به صورت چشمگیری افزایش می‌یابد.

چرا Cacheهای مرورگر را پاک می‌کنیم؟

کش‌ها باعث افزایش سرعت مرور وب می‌شوند. اما ممکن است در بسیاری از موارد، فایل‌های اصلی‌ای توسط مرورگر کش شده اند، از طرف سرور، سازندگان و طراحان یا به هر دلیل دیگری تغییر داده شوند. در این حالت ممکن است مرورگر همان فایل کش شده را به کاربر نشان دهد درحالی که این فایل کش شده با فایل اصلی تفاوت دارد. برای مثال، یک تصویر ممکن است توسط مرورگر کش شود. در این صورت زمانی که حتی تصایر اصلی تغییر داده شود، ممکن است مرورگر همان تصویر قدیمی کش شده را به کاربر نشان دهد.

نحوه پاک کردن Cache در مرورگر Firefox

برای هرچه آسان‌تر بودن این آموزش، ما Cacheهای مرورگر Firefox را از طریق خود مرورگر پاک خواهیم کرد. روش‌ها و برنامه‌های مختلفی را می‌توانید در ارتباط با پاک کردن Cacheهای مرورگرهای مختلف ازجمله Firefox پیدا کنید.

خلاصه آموزش (درصورتی که حوصله خواندن کل متن را ندارید!)

نکته: تصاویر مراحل 1 و 2 مربوط به رابط گرافیکی جدید مرورگر فایرفاکس است که از نسخه 29 بتا به بعد تغییر کرده است. تصاویر مربوط به نسخه‌های پایین تر از 29 نیز در انتهای هر مرحله گذاشته شده است.

1- برای پاک کردن Cacheها ابتدا مرورگر فایرفاکس (Firefox) را اجرا کنید. حال از گوشه بالا-سمت چپ (به صورت پیشفرض) منو فایرفاکس () را باز کنید. {لینک تصویر مربوط به نسخه‌های پایین تر}

2- در منو باز شده، بر روی History (تاریخچه)، سپس در پنجره بازشده جدید بر روی Clear Recent History کلیک کنید.{لینک تصویر مربوط به نسخه‌های پایین تر}

3- حال پنجره‌ای با نام Clear All History مشابه تصویر زیر باز خواهد شد. در قسمت Time range to clear به معنای “بازه زمانی برای حذف کردن” می‌توانید بازه زمانی‌ای که آیتم‌های کش در آن زمان ذخیره شده اند را انتخاب کنید. برای پاک کردن تمام کش‌ها گزینه Everything را انتخاب کنید.

5- حال درصورتی که قسمت جزئیات بسته شده است، با کلیک کردن بر روی فلش کنار عبارت Details، قسمت جزئیات را باز کنید. در قسمت Details، گزینه Cache را انتخاب کنید. در آخر بر روی Clear Now کلیک کنید تا کشهای مربوط به بازه زمانی انتخاب شده (در این آموزش، تمامی بازه‌های زمانی) حذف شوند. فرایند پاک سازی ممکن است مدتی طول بکشد.

پس از اتمام فرایند پاک سازی، پنجره مربوطه بسته خواهد شد.

منبع:بایت گیگ